Ana içeriğe atla

Kuantum Zeno Etkisi Deneysel Olarak Kanıtlandı


Kuantum kuramının en tuhaf öngörülerinden biri Cornell fizikçileri tarafından deneysel olarak doğrulandı: Bir sistem, gözlenmekte iken değişemez. Ekibin çalışması, atomların kuantum durumlarının kontrol ve manipüle edilmesi için bütünüyle yeni bir yöntemin kapısını açıyor. Bu sayede yeni tip sensörlerin geliştirilmesi mümkün olabilir.
Geçtiğimiz haftalarda Physical Review Letters dergisinde yayımlanan bir makale ile ayrıntıları paylaşılan deney, fizikçi Doç. Dr. Mukund Vengalattore’nin ultra-soğuk laboratuvarında gerçekleştirildi. Burada, mutlak sıfırın sadece 0,000000001 derece kadar üzerindeki sıcaklıklara kadar soğutulmuş malzemelerin fiziği inceleniyor.

Lisansüstü öğrencileri Yogesh Patil and Srivatsan K. Chakram bir vakum odası içinde, yaklaşık bir milyar tane Rubidyum atomundan oluşan bir gaz yaratıp soğuttuktan sonra, kütleyi lazer ışınları arasına asmış. Bu durumda atomlar tıpkı bir kristal katıdaki gibi düzgün bir örgü diziliminde oluyor. Fakat ultra-soğuk koşullarda atomlar örgü içinde bir yerden bir yere tünelleme yapabiliyor. Heisenberg Belirsizlik İlkesine göre, bir parçacığın konumu ile hızı etkileşim içindedir. Sıcaklık da parçacığın hareketinin bir ölçüsüdür. Aşırı soğukta hız neredeyse sıfır olur; dolayısıyla konumda bolca esneklik payı kalır. Atomları gözlemlediğinizde örgünün herhangi bir yerinde bulunmaları olasıdır.
Araştırmacılar bu deneyde, sadece onları gözlemleyerek atomların tünelleme yapmasını engelleyebildiklerini ortaya koydu. Yunan filozof Zeno’dan esinlenilerek “Kuantum Zeno Etkisi” adı verilen bu olay, Texas Üniversitesi’nden E. C. George Sudarshan and Baidyanath Misra’nın 1977 senesinde ortaya koydukları bir durumdan ileri geliyor. Şöyle ki, kuantum ölçümlerinin garip doğası ilkesel olarak bir kuantum sistemin yinelenen ölçümlerce “dondurulabilmesini” mümkün kılıyor.
Daha önce yapılmış deneylerde atomaltı parçacıkların spinleri için Zeno Etkisi sergilenmişti. “Atomik hareketin gerçek uzay ölçümleri yoluyla Kuantum Zeno Etkisini ilk kez gözlemledik. Ayrıca, yüksek derecede kontrole bağlı olarak deneylerimizde, davranışı yavaş yavaş ayarlayabildiğimizi de göstermiş olduk. Bu ayarlama sayesinde de “beliren klasiklik” (İng. emergent classicality) adı verilen etkiyi de sergiledik,” diyor Vengalattore. Beliren klasiklik durumunda kuantum etkileri solmaya ve atomlar klasik fiziğin beklediği biçimde davranmaya başlar.
Araştırmacılar atomları ayrı bir görüntüleme lazeri ile aydınlatmak suretiyle mikroskop altında gözlemledi. Normalde bir ışık mikroskobu ile tekil atomlar görülemez. Fakat görüntüleme lazeri onların floresan ışığı yayarak, mikroskobun yakalayabileceği ışık flaşları yaymasını sağlar. Görüntüleme lazeri kapatıldığında veya çok soluk biçimde çalıştırıldığında atomlar serbestçe tünelleme yaparken, görüntüleme ışını daha parlaklaştırıldığında ise ölçümler sıklaştırıldı ve tünellemenin dramatik biçimde azaldığı saptandı.
“Bu bize bir kuantum sistemi belki de tekil atomlarına kadar kontrol edebilmek için benzersiz bir araç sağlamış oluyor,” diyor makalenin başyazarı Patil. Atomların o durumda iken dışsal kuvvetlere aşırı duyarlı olduğunu ekleyen bilimci, bu çalışmanın yeni tip sensörlerin geliştirilmesini sağlayabileceğini belirtiyor.
Deneyler, ekibin icad ettiği yeni bir görüntüleme tekniği kullanılarak gerçekleştirildi. Ultra-soğuk atomları aynı kuantum durumunda tutarak gözlemlemeyi sağlayan tekniğe ilişkin Vengalattore şöyle diyor: “Öğrenciler bu iş için çok çaba sarf etti ve şimdi deneylerin başarıya ulaştığını görmek bir harika. Artık salt gözlemlemek yoluyla kuantum dinamiği kontrol edebilmek gibi benzersiz bir becerimiz var.”
Popüler medyadan bu çalışmayı Dr.Who adlı tv dizisindeki biri baktığı sürece kıpırdayamayan “ağlayan melekler”e benzetenler olmuş. Bu bir açıdan anlamlı olabilir. Kuantum dünyasında şu halk deyişi gerçekten de doğru: “Seyredilen çaydanlık hiç kaynamaz.” kaynak http://bilimfili.com/kuantum-zeno-etkisi-deneysel-olarak-kanitlandi/

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

İnsan skeleti

İnsan skeleti İnsan skeleti İnsan skeleti, sümüklərdən ibarətdir və bağlar (ligamanlar), şüaları (tendon), əzələlər, qığırdaqları və digər orqanlar tərəfindən dəstəklənir. Skelet sabit və dəyişməz deyil; tərkibi həyat boyunca dəyişir. Hamiləliyin erkən dövrlərində, döl sərt bir skeletə malik deyil, rəhmin içindəki doqquz ay boyunca sümüklər yavaşca meydana gələr, yetkinləşər. Doğumda, bütün sümüklər meydana gəlmişdir, lakin yeni doğulmuş bir körpə bir yetişkinden daha çox sümüyə malikdir. Ortalama olaraq, yetkin bir insan 206 sümüyə malikdir (Gray Anatomisi'ne görə, yenə də sayı fərddən fərdə kiçik nisbətlərdə dəyişiklik göstərər), halbuki bir körpə 300-dən çox sümüklə doğulur. Fərqin səbəbi böyümə əsnasında bir-biriylə kaynayacak olan kiçik kemiklerdir. sümüklər; qısa, uzun və yastı sümüklər olaraq şəkillərinə görə üçə ayrılar. Canlılarda daxili və xarici olmaq üzrə iki tip skelet vardır. Xarici skelet: Bədənin xarici qisimində tapılar, üzərində heç bir bədən örtüyü tapılmaz. Üzvi...

Bulutlar

Bulut,  atmosferdeki  su buharının, yükseklerde  yoğunlaşmas  ile meydana gelen çok küçük su damlacıklarına verilen ad. Su damlacıklarının çok küçük olması sebebi ile bulutların taşıdıkları su miktarları, metreküp başına birkaç gramı geçmez. Bulutlar, gökyüzünde devamlı olarak hareket ederler.   Dünya 'da yoğunlaşan madde su buharıdır. Bu da, küçük su damlacıklarını, genellikle 0.01 mm buz kristallerini oluştururur. Milyarlarca damlacık ve  kristallerin  beraber durmasıyla bulut olarak görünürler. Bulutlar tüm görünür dalga boyutlarını yansıtır ve genellikle beyazdır fakat gri veya siyah olarak görünebilirler. Siyah görünmelerinin sebebi, çok kalın veya yoğun olması ile güneş ışığının geçmesine izin vermemesindendir.  Bulutların meydana gelişleri aynı olmakla beraber şekilleri ve hacimleri bakımından aralarında büyük farklar vardır. Bulutların sınıflandırılmasında esas olarak dört tip kabul edilmiştir:  a - Sirüs, b - Stratus, c - Kümülüs, d ...

Günəş sistemi

Günəş sistemi Alm. Sonnensystem (m), Fr. Systeme (m) Solaire, İng. Solar system. Günəş və peykləri ilə birlikdə planetlər, quyruqlu ulduzlar və meteor axınları da daxil olmaq üzrə, onun ətrafında dönən göy cisimləri. Günəş və günəş ətrafında dolanan göy cisimlərindən meydana gəlir. Günəş sistemində planet, peyk, quyruqlu ulduz və meteor tapılar. Günəş sisteminin formalaşması ilə əlaqədar ən çox bilinən nəzəriyyə Kant-Lapslace nəzəriyyəsidir. Bu nəzəriyyəyə görə günəş sistemi əvvəl bir nebula (qızğın qaz kütləsi) idi. Daha sonra nebula soyuduqca kiçildi və oxu ətrafındakı fırlanma sürəti artdı. Beləcə mərkəz neçə qüvvətinin təsiriylə günəşdən qopan parçalar kosmosa yayıldı. Günəş Sistemində olan bütün göy cisimləri Günəşin cazibə təsiri altındadır və onun ətrafında fırlanırlar. Bu hərəkət, diqqət nöqtələrinin birində Günəş yer alan ellips şəklindəki bir orbit üzərində olmaqdadır. Günəş Sistemi, tamamilə və eyni istiqamətdə dönən bir disk şəklində hərəkət halındadır. Günəş Sisteminin dia...